Аскорбинска киселина ( Витамин Ц)
Во 1972 Година Д-р Ирвин Стоун ја објавува книгата„ ФАКТОР НА ЛЕКУВАЊЕ – ВИТАМИНОТ Ц ПРОТИВ БОЛЕСТИТЕ“. (The Healing Factor: Vitamin C against Disease)
http://vitamincfoundation.org/stone/
Ирвин Стоун ( 1907 – 1984 ) бил американски биохемичар, хемиски инженер и автор. Тој прв ја употреби Аскорбинската киселина во прехранбената индустрија како конзерванс. ОД него потекнува и тезата дека на луѓето им се потребни многу поголеми количини на Витамин Ц за да го задржат своето здравје во оптимална состојба , отколку што е потребно да се спречи акутен скорбут. Д-р Стоун ја формулирал и својата теза дека скорбутот не е нарушување во исхраната туку голема генетска мутација . Помеѓу 1965 и 1967 год издава документи каде ги опишува потребните дози од Аскорбинска киселина
Уште еден истакнат научник се занимавал со оваа проблематика. Линус Паулинг ( 1901 – 1994). Современик на Др Ирвин Стоун. Линус Паулинг е познат Американски хемичар, биохемичар и мировен активист. Се смета за еден од највлијателните хемичари на 20 век. Бил еден од првите научници кои работеле на полето на квантната хемија и молекуларна биологија. Паулинг е еден од четворицата во историјата кои имаат довиено 2 Нобелови награди. Едната е за Хемија а другата е за неговите заложби за мир.
Откако во 1966 година се запознал со Др Ирвин Стоун и неговата работа во врска со Витаминот Ц, ја увидел важноста на овој труд, запоќнал да зема по 3 грама Витамин Ц секој ден и бил изненаден со постигнатите резултати. Восхитен од позитивните резултати ја објавува книгата „ ВИТАМИН Ц И ОБИЧНАТА НАСТИНКА во 1970 год. Потоа започнува клинички испитуванња со британскиот хирург Ерван Камерон во 1971 год. Заедно издаваат многу документи меѓу кои и книгата „ РАКОТ И ВИТАМИНОТ Ц“ каде ја разработуваат темата за орална и интравенозна терапија со Витамин Ц на пациенти болни од рак.
Во својата книга Др Стоун пишува:
„По 40 години истражување Др Стоун заклучи дека една древна генетска мутација ги остави приматите буквално сами помеѓу животните, со нивната неможност нивните тела да произведуваат Аскорбинска киселина ( Витамин Ц ).
Оваа доза која што би требало нашите тела сами да ја произведуваат ја нарекува „ минимална дневна доза “. Бидејки не сме во можност таа доза самите да ја произведеме во нашите тела, ние практично живееме во состојба на т.н под-клинички скорбут, чии симптоми пак подоцна се препишуваат на други заболувања.
Одговор на овој проблем кај модерниот човек е да се смени самиот начин на размислување и да почне орално да го надополнува овој „ исцелувачки витамин ““
Во својата книга Др Стоун со масивна документација ја прикажува извонредната можност на витаминот Ц за борба против многу болести, да помогне да телото поуспешно се избори со се поголемите хемиски и радиолошки загадувања. ( пред некое време Јапонската влада излезе со препорака до сите во Јапонија да земаат од 3 го 11 Грама Витамин Ц, со цел да се заштитат од смртоносните дози на радиација од Фукушима )
http://orthomolecular.org/resources/omns/v08n06.shtml
Тезата на Др Стоун е дека луѓето имаат единствен генетски проблемкој ги спречува во синтезата на Аскорбинската киселина ( Витамин Ц ). во нивните тела .Ова е многу ретка појава во природата.
Само кај приматите и кај човекот се среќава оваа генетска појава. Аскорбинска киселина е од витално значење за здравјето и доброто функционирање на човечкото тело. Според д-р Стоун, аскорбинска киселина не е витамин – таа е наречена витамин Ц во минатото, кои датираат од времето на неговото откритие како лек за скорбут. Д-р Стоун ни кажува дека ни е потребна многу поголема количиниа на аскорбинска киселина од општо прифатените препорачаната дневна количина. ( Според СЗО максималната дневна доза од Витамин Ц треба да биде од 60 mg – 90mg, Според некои испитувања оваа количина воопшто не го покачува нивото на Аскорбинска киселина во крвната плазма , што значи дека оваа дневна препорачана количина е премала за да има било каков ефект врз нашето тело, т.е е премала доза )
Во време кога ја пишувал книгата единствени експерименти кои ги правел на животни биле стаорците.Според неговите пресметки кои тогаш ги направил оптималната доза за одрќување на нивото на Аскорбинска киселина кај просечно здрав човек би била од 3 до 11 грама.( истата доза денес, 40 години подоцна им се препорачува на јапонците со цел да се заштитат од радијација )
Според Др Стоун дозите на Витамин Ц при терапија за некои болести може да биде и до 300 грама дневно.
Според Др Стоун речиси сите страдаме од под-клинички скорбут. Целокупната наша исхрана , начинот на живот , загадувањето ( како и препорачаната дневна доза од т.н медицински авторитети ) содржи премалку аскорбинска киселина. Ваквата храна со премалку Аскорбинска киселина понекогаш е доволна за да спречи акутен скорбут но не и да помогне да го одрзуваме нашето здравје во оптимална состојба
Сега знаеме дека аскорбинска киселина е јаглехидратен дериват со шест јаглеродни атоми, шест кислородни атоми, и осум атоми на водород (C6H8O6 )и е тесно поврзана со гликозата .Гликозата е речиси универзална појава во живите организми, каде што се користи како главен извор на енергија. Аскорбинска киселина ензимски се произведува од гликозата и кај растенијата и кај животните.
Кај речиси сите цицачи, аскорбинската киселина се произведува во црниот дроб од гликозата во крвта. Оваа конверзија е постепена и е контролирана од разлицни ензими во организмот. Со мутација која се случила кај нашите предци уништена способноста на црниот дроб за производство на последниот ензим во оваа серија – L-gulonolactone оксидаза. Ова спречува црниот дроб да ја конвертира L-gulonolactone во аскорбинска киселина, која е потребна за извршување на различни биохемиски процеси на животот. Недостатокот на овој ензим направи ова животно да биде подложна една смртоносна болест, скорбут. На овој ден, милиони години подоцна, сите потомци на оваа мутирани животни, вклучувајќи го и човекот, ги имаат повеќето ензими во нивниот црн дроб , но освен еден Ова е причината зошто човекот не може да направи аскорбинска киселина во неговиот црн дроб.
Една исклучителна карактеристика на аскорбинската киселина е тоа што воопшто не е токсична дури и кога е администрирана во ектремно големи количини. Уште од 1930 Год аскорбинската киселина е позната какоедна од најмалку токсични супстанци
Може да се администрира во големи дози, интравенски, без регистрација на било какви сериозни несакани ефекти. При консумација на Аскорбинска киселина ( Витамин Ц ) лесно може самите експериментално да ја откриеме својата максимална гранична доза. Секои 30 мин орално земаме по 1 грам во наредните 24 часа. Во моментот кога ќе почуствуваме дека имаме слаб пролив, или мали грчеви до цревата, значи дека тоа е нашата моментална максимална доза.На пример ако овие симптоми ги почувствуваме после 6 часа, т.е 6 грама внесена аскорбинска киселина , тоа значи дека таа е нашата максимална доза. Ретко ќе се случи кај некој таа доза да биде околу 5 или 6 грама. Ова е и добар тест да откриеме во каква состојба е нашето тело. Колку поголема доза е потребно за да се постигне заситување толку повеќе е затруен и заболен нашиот организам. Ако редовно секојдневно се зема витамин Ц до граничната доза на заситување , ќе забележиме дека истата ќе почне да се намалува и ќе почне да се движи во границите кои и Др Ирвин ги имал препорачано.
Ако не успеваме да постигнеме заситување со земање на 1г на 1 час( сто се 24 г) , тогаш или го намалуваме времето или ја зголемуваме дозата или во краен случај и двете. На пример 1 грам на секои 30 мин .
Човечкото тело нема можност да ја складира вишокот на аскорбинска киселина. Вишокот веднаш се исфрла од телото. Затоа и го правиме тестот на заситување за да ја одредиме максималната доза. Колку е таа поголема , толку повеќе телото ја користи аскорбинската киселина во својот систем. Во нормално заситено човечко тело може да има најмногу до 5 г аскорбинска киселина.
Кога различните органи и ткива се анализираат, се утврди дека аскорбинска киселина се концентрира во органите и ткивата со висока метаболичка активност; кората на надбубрежните жлезди , хипофизата, мозокот, на јајниците, очите, и други витални ткива. Било каква форма на биохемиски стрес или физичка траума ќе предизвика осетен пад во нивоата на аскорбинска киселина во телото воопшто, или на локално ниво во засегнатите органи или ткива. Кај животните, биохемиски опремени да произведат своја аскорбинска киселина, било каква стресна ситуација ги тера да се синтетизира повеќе и поголеми количини за го замени делот кој е искористен или уништен во телото
Во своето последно интевју , Линус Паулинг на прашањето дали секоја доза на Аскорбинска киселина која е поголема од 100 мг ( 0,1 г) се залудно потрошени пари бидејки телото веднаш го елиминира, одговара вака:
„ Сите докази покажуваат дека ова тврдење не е точно. Ова изјава ја имав лично прочитано уште пред дваесетина години и најверојатно е од Фред Стер – професор на Харвардската школа за Јавно здравје и решив да проверам. Секој ден земав по 10 грама витамин Ц. Потоа 24 часа земав примеороци од мојата урина за да проверам колицината на витамин Ц во урината. И наместо да најдам 10 000 мг витамин Ц во урината , најдов само 1500 мг, сто значи дека преостанатите 9850 мг Витамин Ц биле искористени од моето тело. Од ова може да се заклучи дека тезата дека се што е повеќе од 100 мг ке се исфрли надвор од телото не е вистинита. Се разбира дека одреден дел останува во дигестивниот систем и не оди низ крвотокот. Според некои докази околу третина остануваат во дигестивниот систем.Но и ова е одличен резултат затоа што го штитат дебелото црево од различни канцерогени материи кои се наоѓаат во фекалните отпадоци, и поради слабото лаксативно својство со тоа што доведува до поголема колиќина на вода во цревата. Со тоа го зголемува волуменот на фекалните материи во цревата и на тој начин полесно и побрзо истите и се празнат.Останатите 2/3 од внесената аскорбинска киселина се наоѓа во крвниот систем и се транспортира до секоја клетка низ телото. Потоа голем дел од овој витамин Ц се претвора во најразлични други супстанци кои пак се многу важни за телото за борба против ракот.“
Еден од најважните биохемиски функции на аскорбинска киселина , е синтеза, формирање и одржување на супстанцијата наречена колаген. Колаген не може да се формира без аскорбинска киселина, што е од апсолутно суштинско значење за производството на колаген од страна на телото. Колагенот е најважна структурна супстанца на телото. Тоа е основна супстанција, или темел , кој ги поддржува и ги држи ткивата и органите заедно. Тоа е супстанца во коските, која обезбедува издржливост и флексибилност и ја спречува крутоста. Без него на телото едноставно ќе се дезинтегрира. Колагенот зафаќа една третина од вкупната тежина протеини во телото и е најобемно ткиво. Колагенот е супстанција која ги зајакнува артериите и венире, ги поддржува мускули, цврстината и еластичноста на лигаментите и коските, го снабдува оштетеното ткиво со потребни материи за лечење рани и го задржува младешкиот изглед на кожата и меките ткива, Кога аскорбинска киселина е во недостаток, настанува нарушување на колагенската формација, која што пак предизвикува страшни ефекти на скорбут – на кршливи коски што се кршат на најмало влијание, ослабени артерии кои пукаат и предизвикуваат крварења, на онеспособувачки мускулна слабост, на зглобовите кои се премногу болни за да се движат, на забите кои паѓаат, и и рани кои никогаш не зацелуваат . Неоптимални количини на аскорбинска киселина текот на подолго време во текот на раните и средни години, предизвикува производство на неквалитетен колаген, може да биде фактор во подоцнежниот живот која предизвикува висока стапка на артритис и болести на зглобовите, скршени колкови, кардиоваскуларни заболувања кои предизвикуваат ненадејна смрт, и мозочни удари кои водат кон сенилност. Колагенот е интимно поврзани со целиот процес на стареење.
Аскорбинска киселина е силен детоскикант која ги спречува и ги неутрализира штетните ефекти на многу отрови во телото. Таа се бори против различни неоргански отрови, како што се жива и арсен, и ги неутрализира лошите реакции на многу органски отрови, лекови, и бактериски и животински отрови. Аскорбинска киселина детоксифицира јаглерод моноксид, сулфур диоксид, и најразлични канцерогени, па затоа е единствена итна заштита против лошите ефекти од загадувањето на воздухот и пушењето. Исто така, се покажа дека аскорбинска киселина го зголемува терапевтскиот ефект на различни лекови .. Така, помалку од лекот е потребен, ако тоа се зема во комбинација со големи количини на аскорбинска киселина. Дијабетичари може да ја намали нивната потребите од инсулин, ако практикуваат големи дози на Витамин Ц. Дури и аспиринот треба да биде придружен со големи дози на аскорбинска киселина да ги зголеми своите аналгетски ефект и да се намалат неговите токсични дејства на телото.
Аскорбинска киселина во големи дози е добар нетоксичен диуретик. Диуретик е супстанца која го поттикнува излачувањето на урината. Така, аскорбинска киселина во правилно дозирана количина ќе ја исцеди вишокот на вода од ткивата кои непотребно и неправилно ја задржуваат и со тоа ќе ја намали акумулираната вода во телото ,во срцето и бубрезите.
Антисептички и антибактериските својства на аскорбинска киселина познати се веќе подолго време На релативно ниско ниво ќе го инхибираат растот на бактерии и а малку повисоки дози дури и ќе ги убие. Бактеријата која предизвикува туберкулоза е особено чувствителен на смртоносна акција на аскорбинска киселина.
Едена од одбраните на телото од бактериски инфекции е мобилизација на бели крвни клетки во погодените ткива. Белите крвни зрнца, тогаш ги голтаат и процесираат бактериите. Овој процес е познат како фагоцитоза и е контролиран со аскорбинската киселина. Бројот на бактерии кои секоја бела крвна клетка ќе ги процесира е директно поврзана со количината на ааскорбинска киселина во крвта. Ова е една од причините зошто недостатокот на аскорбинска киселина во телото предизвикува намален отпор кон заразни болести.
Аскорбинската киселина е исто така моќен и неспецифичен антивирусен медикамент . Таа има моќ да ја деактивира и уништи инфективноста на широк спектар на вирусни болести кои вклучувајќи полиомиелит, херпес, вакцинија, шап и лигавка, а беснило. Сепак ова својство на Асцорбинската киселина е изразено само при многу високи дози ( дози кои се многу пати поголеми од оние кои СЗО ги препорачува )
Постои врска помеѓу аскорбинската киселина и производството и одржувањето надбубрежните кортикални хормони во телото . Во ткивото на надбубрежната жлезда е откриена е најголема концентрација на аскорбинска киселина во телото
Во 1969 година беше објавено дека лабораториските тестови спроведени во Националниот институт за рак покажа дека аскорбинската киселина беше смртоносна за одредени клетки на ракот и безопасни за нормалното ткиво.
Според Др Федерик. Р. Кленер од 1940 год, со помош на големи дози ( неговите дозирања се движеле од 350 мг до 700 мг на килограм телесна маса ) на Витамин Ц успеал да ги излечи следниве болести:
– пневмонија
– енцефалитис
– Херпес зостер
– херпес симплекс
– мононуклеоза
– панкреатитис
– хепатит
– пегава треска
– инфекција на мочниот меур
– алкохолизам
– артритис
– некои видови на рак
– леукемија
– атеросклероза
– Ппукнат Интервертебрален е диск
– висок холестерол
– чир
– дијабетес
– глауком
– шизофренија
– изгореници и секундарни инфекции
– топлотен удар
– радиациски изгореници
– Труење со тешки метали (Жива, олово)
– Отровни каснувања (инсекти, змии)
– Мултиплекс склероза
– хроничен замор
– хируршки компликации
Ова е само многу краток и нецелосен преглед на работата на Др Ирвин Стоун И Др Линус Паулинг .Преглед на улогата и важноста на аскорбинската киселина во биохемиските функции во телото за одржување на телото во добра работна состојба.